اون چند سال

عقلی و حسی و شهودی و هزار روش دیگه هم که درباره درک و اثبات وجود خدا بخونم و بشنوم و حتی بهم ثابت بشه هست، همون چند سال کافیه تا باورش نکنم. نخوام که باورش کنم. آره من دستهام رو میگیرم روی گوشهام تا هیچی درباره خدا نشنوم. گفتم چند سال؟ یک روزش کافی بود تا برای همیشه، در برابر خدا و متعلقاتش بایستم. از آزادی و فرار از محدودیت ها میگید؟ به قدر کافی و حتی بیشتر از کافی محدودیت برای خودم ساختم تا شاید خدایی که ساختید رو بشناسم. آره اصلا مثل باقی منکرین، میخوام از محدودیت فرار کنم و هر کاری دلم میخواد بکنم. تا ته عذاب و جهنم و هر کوفت دیگه ای که میگید در انتظارمه هم وایستادم. چون بدتر از اون چند سال برام وجود نداره.