چشمان و گوش‌ها و زبان‌ها و دست‌های پاکم آرزوست
چهارشنبه, ۲۳ تیر ۱۴۰۰، ۱۱:۰۶ ق.ظ
سالها بعد که دوباره دیدن چهره ی آدمها به طور کامل، طبیعی بشه؛ شاید روزگاری رو به یاد بیاریم که فقط چشم‌ها پیدا بودند. از بین چند لایه ماسک، وقتی فقط تمرکزمون روی یک نقطه است، خنده رو هم از همون چشم‌ها میبینیم، دروغ رو هم؟
+ کاش میشد صحبتهای بعضی اساتید رو به گوش جهانیان رسوند. مثل جلسه ششم کلاس اینترنت و... من الان دیگه مثل سالها قبل، دیندار نیستم که هر سخن نابی رو از شوق فریاد بزنم... ولی اخلاق دارم؟ شاید به خاطر اخلاقه که با خوندن و دیدن هرزگی‌ها حالم به شدت بد میشه.
