کی عاشق از خودمون بهتر نمیشیم؟

میدونی که میدونم به هم نمیخوریم؟ :) میدونم که تو خوب و موفق و سالم زندگی میکنی و اون گهگداری عصبانیت کوچیک هم شاید به خاطر خستگی و سرشلوغیهاته. میدونم کنار هم از فیل :) و فنجون هم دورتریم و این ضعیف دونستن نیست، واقع بینیه! چیمون شبیه همه؟ میدونم که در واقع: هیچی! میدونم که زندگی واقعی ذره ای شباهت به فیلم و داستان ها نداره! توی داستان ها، راحته که یه شاگرد عاشق استادش بشه یا یه مریض عاشق دکترش، یا یه آدم معمولی عاشق سلبریتی ها! عاشق شدن که کلا راحته ولی فرق قصه و واقعیت اینه که توی خیال نویسنده، پایان خوش راحت ترسیم میشه ولی در واقعیت؟ میدونی حتی میدونم که تو لحظه ای به من فکر نمیکنی؟!