به وقت تنهایی

حدود دو سال قبل بود، وقتی که در جواب سوال فکر میکنی کیا بعد از مرگت برات گریه میکنند؟ گفتم: هیچ کس. یکی دو نفری گفتند این چیه میگی و حتما خیلیها هستند و اینطوری حرف نزن و...!

دوبار، فقط برای کنجکاوی یا پیدا کردن گمشده ها...!

این دوره و زمونه کی دیگه وبلاگ میخونه که تازه بخواد این ساعت صبح، حوصله داشته باشه صفحه وبلاگهای به روز شده رو هم چک کنه؟!

 

+عنوان: تجربهٔ زیستهٔ خودم. 

ایده ها کی به سراغمون میان؟

چرا درست وقتی گوشی رو خاموش میکنم و داره خوابم میبره، کلی متن و داستان خوب به ذهنم میرسه؟ این ایده های نوشتن، طول روز کجان؟

 

راهکاری برای ثبتشون دارید؟ 

من عاشق سفرم

سفر رو دوست ندارم! فقط میمیرم برای کشف خوراکی‌های جدید، یا املت زدن وسط طبیعت بکر!

به خصوص اگه با تو باشه 😍 اصلا با تو مگه چیزی هم هست که بد باشه؟ 

رأی

اون که رأی نمیده و حرفی هم ازش نمیزنه(چه بسا تبلیغ رأی دادن هم میکنه، چون بحث انتخاب خودش سواست از تپیدن قلبش برای عزت ملی و وطن‌پرستیش) حسابش جداست از اون که هرجا و هرطور اعلام میکنه که رأی ندادم!

بی خود نبوده که گفتن بترس از اونی که چیزی رو میدونه و انکارش میکنه! هرکی سر کلاس معرفت نشست، بامعرفت نیست! احتمالش زیاده که اومده تا راه‌های دور زدن و بی معرفتی رو کشف کنه!

+ با یک هفته تأخیر