مُوَجَه

این علم باطنی، نیاز به کمی علم تجربی و اکتسابی هم داره تا مُهر تأیید بخوره:  «هرزگی، درجاتی داره. اما این درجات به هیچ وجه جدای از هم نیستند، مطمئن باشید هرکی یکیش رو هم داشت همش رو داره!»

تمثیلی از زندگی[م]

فکر کن همون بریدگی کوچیک ناشی از لبه کاغذ یا روکش آلمینیومیِ ظرف پنیر یا فقط مماس شدن لبه چاقوی معمولی آشپزخونه با پوست -موقع شستنش-، هیچ وقت خوب نمیشد!

روت حساب کرده بودم

من، روی دروغ های تو حساب کردم! من، چارچوبِ زندگیم رو روی تک تک قول‌ها، وعده‌ها، جواب‌ها، حرف‌های روزمره یا بحث‌های جدیِ تو بنا کردم! چون باورشون داشتم. چون باورت داشتم. تو رو که همه چی برات مضحکه بوده و هست. 

هم غم گرگ دهد رنجش و هم غصهٔ میش

اگه یه حرفهایی مدت زیادی تو دلتون مونده باشه ولی نتونید به هیچ کس بگیدشون چه میکنید..؟

حرفهایی که واقعا روح رو میخورند...

 

تو نه، یکی دیگه!

+ چه حسی داره وقتی درباره آدم بنویسن؟ خوب بنویسن، حس خوبیه، نه؟ 

- من که درباره ات نوشته بودم، خودت میدونی چه حسیه. 

+ هیچ نشونه ای از اینکه برای من باشه نداشت، حتی یک واژه که بگم منحصر به منه. میتونست برای هرکسی باشه... 

چرا از هر چیز کوچیک، غول میسازم؟ یا استاد غول ساختن از هر چیز کوچیک!

از نزدیک شدن به آدمها میترسم. سن و شغل و جنسیت و هیچ معیار دیگه ای هم مهم نیست.

زمان کاملا نسبیه

زمان، چقدر بی ارزش تر از قبل شده برام. یه وقت حتی یک روز و دو روز اینور اونور شدن یه کار، برام کلی استرس میاورد، الان دو ماه و نیم هم برام هیچه... 

و باز امیرخانی، این بار خیلی دیرتر از قبل

هنوز یکی از معیارهام برای سنجش سطح عمق آدمها، شناختشون از امیرخانی و آثارشه. مثل خیلی دیگه از اعتقادات خودساخته ام که سالها سفت بهشون چسبیدم. نه مثل ننگ دونستنِ دانشگاه رفتن بدون کنکور که بعد از عمری زیر پا گذاشتمش!

اینکه کسی در دهه سوم زندگیش باشه و بگه تازه اولین کتاب از این نویسنده رو خونده یا از رسم الخطش تعجب و گله کنه و... این افراد بی شک، رد صلاحیت میشن! چه برسه کسی که اسم این نویسنده و آثارش رو هم نشنیده باشه... 

 

+ بعد از 242 صفحه (از 909 صفحه، با تنظیمات اپلیکیشن طاقچه در گوشی من) خوندن از نسخه الکترونیک کتاب، حس کردم چرا باید این شکلی باشه؟ چرا انقدر ساده و بی روح؟ و دلم برای نسخه کاغذی تنگ شد... رفتم یه کم بگردم و قیمت ها رو مقایسه کنم که رسیدم به نسخه صوتی. الآن هم دارم نمونه کتاب صوتی "نیم دانگ پیونگ یانگ" رو گوش میدم. اشتباه تلفظ داره؟ همان صفحات اول و در قسمت شعر شاملو برای حضرت دعایی:... آدمی زاد ولو مثل من یله و رها...

وِلو؟؟؟ وَلو است جناب گوینده، جناب سرپرست تولید، خانم مدیرپروژه و خانم بازشنوا. من که فقط نمونه رو گوش دادم ولی وظیفه ی سنگینیه تولید کتاب صوتی... حتی در حد همین تک کلمه های ظاهرا غیر مهم... 

فلسفه آفرینش

من زبون اسب‌ها رو بلد نیستم، ولی فکر میکنم تو برای توجیه خودت میگی دوست دارن سواری بدن... 

Life's X-ray

چهار کلمه درباره اندام های تنفسی خوندیم، الان حس میکنم از این به بعد آدمها رو به شکل مجموعه ای از غضروف و ماهیچه میبینم! 🤦🏻‍♀️ اونایی که پزشکی خوندن وقتی باهامون حرف میزنن چی میبینن ما رو؟!