مرگ تدریجی یک رؤیا

میدونم دیگه به من فکر نمیکنی،

شاید ملاک تشخیص خطای یکباره از خصلت ذاتی!

فرق هست بین اینکه ابتذال بیاد سراغت یا تو بری سراغ ابتذال! اولی میتونه از جذابیتت باشه، دومی از کثافتت! 

شهرداری باید بیاد چاله ها رو پُر کنه!

کاش میشد کل زندگی رو کوبید و از نو ساخت، 

من که آرزو داشتم کسی بهم هشدار میداد...

آیا باید تجربیاتم رو در اختیار نوجوون ها بذارم و از گردابی که در کمینشونه باخبرشون کنم، یا اجازه بدم خودشون انتخاب کنند و امیدوار باشم مسیرشون کج نشه سمت کثافت ها؟ 

اگر میدونستید که فقط برای فراموشی، همیشه حاضر بودم...

خوب شد امروز نرفتم، وگرنه تا آخر عمر، شرمِ گرفتن هدیه ای که لیاقتش رو نداشتم گریبانگیرم بود.

چی دارم که این اندازه دوستم داشته باشی؟

اونقدر خاطره ی خوب برات میسازم که یه دونه از تداعی های ناخوش آیند هم دیگه برات پیش نیاد... 

اینا تازه خوباشونن!

گورکن فیلم خوبی نبود، اصلا اگه بشه گفت فیلم بود!

قبل از هرچی، حالت از خودت بهم نمیخوره؟

+ خودت دروغهای خودت رو باور میکنی؟

-...

+ نه واقعا برام سواله، تو آیینه نگاه میکنی چی میبینی؟! تصورت از خودت چیه؟! 

قدح اندیشه، عجب ایده بکری بود

هنوز هم دنبال راهی برای انتقال نعل به نعل تصویرهای ذهنیم هستم.

تو بگو کی قدرشناسه؟! :/

آدمای قدرنشناس(بخوانید بی لیاقت) حالم رو بهم میزنن.