کجای کاری؟! خودت که میدونی عالی هستی:)

از دیروز 10 و 20 دقیقه صبح که ارائه ام تموم شد افسرده بودم که چرا استاد گفت مسلط نبودی و بیشترش رو فارسی گفتی! مدام خودم رو سرزنش میکردم که چرا فن ببان خوبی ندارم تا تسلطم نشون داده بشه، یا چرا بیشتر کار نکردم تا هیچ کس نتونه زحماتم رو نادیده بگیره، یا چرا این توانایی رو ندارم که وقتی قراره ارائه ای دو زبانه باشه، یا زمان زیادی روی انگلیسی نمونم یا زمان زیادی روی فارسی؛ و تعادل رو بین دو زبان برقرار کنم! (مگه میشه انقدر راحت بین دو زبان سوئیچ کرد و اصلا هم از دستمون در نره که 5 دقیقه روی یک زبان موندیم؟؟!! چه کارهایی از آدم میخوان! :|) خلاصه که بیشتر از یک روز کاملم به گند کشیده شد تا اینکه یک ساعت قبل صوت ارائه ام رو گوش دادم. اون چه که عدم تسلط به نظر میرسید فقط به خاطر کندی سیستم و اینترنت بود که صدا و اسلایدها با تأخیر میرسیدند و اشکال سامانه که فایل pdf ارائه ام رو با حذف عنوان هر اسلاید نشون داد! و خودم هم سه بار از قبل شروع صحبتم تا آخرش اشاره کردم که نبود عنوان سردرگمی برای مخاطب و خودم ایجاد کرده ولی استاد گفت اشکال نداره متن رو میبینیم نمیخواد فایلت رو برای بچه ها بفرستی! بعد خودش خیلی از مطالبم رو گوش نداده بود! از کجا میگم؟! یک اینکه اصلا توضیح metadata و ترجمه ام رو که گفته بودم (ابرداده) ندیده و نشنیده بود، دوم اینکه اسلاید انواع پیکره رو که توضیح یک موردش (عام و خاص) رو هم انگلیسی و هم فارسی خیلی هم مفصل گفته بودم نشنیده بود!!! بعد همچین آدمی میتونه درباره تسلط من قضاوت کنه؟! وات د شِیم! حاضرم صوت مربوطه رو هرجا که لازمه منتشر کنم تا همگان درباره تسلط و انگلیسی بودن یا نبودنش قضاوت کنند. 

لوس‌بازی‌های زبانی

می‌شویَم مگه معنی شوهر میکنم نمیده؟! 🤔😁😂

فوری: به قدح اندیشه نیازمندیم

واقعا هیچی به جز قدح اندیشه نمیتونه تمام آنچه در ذهنم میگذره رو ثبت کنه: نه نوشتن، نه گفتن. هیچ جور دیگه نمیتونم بیان کنم که چرا از بعضی آدمها متنفر شدم؟ یک دلیل داشته یا چند تا؟ دروغ؟ خیانت؟ دورویی؟ چی باعث شد همه ی اونهایی که باهاشون روی رو بازی میکردم تا حدی برسند که از صدا و تصویر و خاطراتشون تهوع بگیرم؟ 

با صدای تو تصورش کردم، با هر لحنی که بهت بیاد

ادامه از قبل:

 

وقتی بی مقدمه و وسط حرفها، میپرسی:  «خوبی؟» یعنی حواست هست کی باید بپرسی. یعنی حواست به خوب و بد حالم هست. اصلا بعضی  «خوبی؟» ها رو باید وقتی پرسید که میفهمی طرف خوب نیست. که با همین پرسیدنت، خجالت بکشه بگه  «خوب نیستم» یا شاید هم واقعا همین سوال ساده، حالش رو خوب کنه...

 

+ عنوان: صدای تو، با هر لحنی که باشه قشنگه. 

الان که پرسیدی، خوب شدم

+خوبی؟

-الان خوب شدم :)

 

حالم رو بپرس! همین پرسیدن هات بدترین حالم رو هم خوب میکنه

فیلم، فیلیمو، دنیای جدید

امروز فیلیمو، لیستی از سریالهای جدیدش رو منتشر کرد. بعد از افزایش قیمت جنجالی اول امسال، این تعداد سریال خبرِ جالبِ جدیدیه. بعد از گذشت بیشتر از یکسال از کرونا و تبعاتش، تغییرات این‌چنینی بعید هم نبود. هرچند برای من که همیشه تمرکزم روی چندین حوزه، پخش و پراکنده است، خیلی قابل حدس نبود. حسن فتحی و مهران مدیری که چند سالی هست به شبکه نمایش خانگی روی آوردند، حالا با فیلیمو همکاری می‌کنند. کارگردان های دیگه ای که برای تلویزیون کار می‌کردند هم کم‌کم به همکاری با پلتفورم‌های پخش فیلم و سریال روی آوردند. و حالا دیدن اسم محمدحسین مهدویان که سریال ساخته و فیلیمو رو به عنوان سرمایه گذار انتخاب کرده خبر عجیب و در عین حال خوب امروز بود. نه فقط کارگردان‌ها، بلکه حضور بازیگران سرشناسی که قبلا در هر مدیوم و موضوعی کار نمی‌کردند هم نکته جالب دیگه ایه که نشون میده باید تغییر را پذیرفت و همیشه به سنت‌ها نچسبید. اولین بار از حضور هدیه تهرانی در یک سریال (همگناه) تعجب کردم و بعد هم حامد بهداد در سریالی نه چندان قابل بحث، و حالا بهرام رادان در آخرین اثر حسن فتحی. 

قطعا این شیوه جدید تماشای فیلم و سریال، برای منِ تماشاگر، به خرید سی دی و دی وی دی ترجیح داره. ولی آیا میتونه جای رفتن به سالن های سینما رو هم بگیره؟ و آیا آزادی و سهولت ساخت سریال برای پلتفورم‌ها در مقابل محدودیت های اکران(از ممیزی تا تعطیلی سالن ها به دلیل همه‌گیری) باعث شده ساخت سریال با این شیوه جدید، سیر صعودی چشمگیری پیدا کنه؟ درباره قسمت سوم "خوب، بد، جلف" که به صراحت اعلام شد که شرایط فعلی مانع از ساخت شده بود، ولی چرا خیلی از کارگردان‌ها در سال‌های اخیر، ساخت سریال رو به فیلمسازی ترجیح دادند؟ آیا دلیلی به جز سود مادی وجود داره؟ مگه نه اینکه اثر هنری به خصوص در هنرهای تصویری، ساخته میشه تا دیده بشه و این تکنولوژی‌های جدید، دیده شدن رو سهل‌الوصول کردند؟

چرا واژه قشنگ، به قشنگیِ معنای قشنگ نیست؟

بهترین حرکتش را نگه داشته برای جلب توجه او.

با لبخند آرامی می‌گوید:

+ قشنگ بود.

- فقط قشنگ؟

+ قشنگ کمه؟

- نه، قشنگ کم نیست. قشنگ، یعنی تو... 

 

 

پی‌نوشت: با این قسمت، توجهم بهش جلب شد، یا با خوندن آخرین پست اینستاش، یا با اعترافش به غمگین بودن، یا... یا فقط به خاطر اینکه شبیه اون بود...؟ 

گفته بودم یه روز، خودت هم باورت میشه. وقتی یادت بره از کجا شروع شد. وقتی یادت بره همه رو شبیه هم می‌بینی. 

 

اون چند سال

بغل خیلی مهمه

یادم باشه به بچه‌هام وصیت کنم:  «قبل از دوست داشتنِ کسی، اول خودت رو بغلش تصور کن! ببین به آرامش می‌رسی؟ بعد انتخابش کن برای دوست داشتن.» 

چشم انتظار